Niektórzy lubią poezję…
Poetycki Konkurs Jednego Wiersza
w Gimnazjum nr 1 im. Mikołaja Kopernika w Mławie
Ten pożytek z poezji, że nam przypomina,
jak trudno jest pozostać tą samą osobą (…)
Bo wiersze wolno pisać rzadko i niechętnie,
pod nieznośnym przymusem i tylko z nadzieją,
że dobre, nie złe duchy, mają w nas instrument.
Czesław Miłosz
Tylko dobre duchy miały instrument w 22 uczestnikach Szkolnego Poetyckiego Konkursu Jednego Wiersza, który został uroczyście rozstrzygnięty 14 grudnia w Gimnazjum nr 1 im. Mikołaja Kopernika w Mławie. Zaproszenie na zimowy wieczór z poezją przyjęli: znana mławska poetka, malarka, hafciarka - Jadwiga Szymkowicz, nauczyciel- bibliotekarz z Biblioteki Pedagogicznej w Mławie – Bogumiła Tańska i pani Alicja Budek.
Konkurs miał na celu zainteresowanie młodzieży poezją, zachęcenie uzdolnionych literacko uczniów do działań twórczych, motywowanie do pracy nad własnymi zdolnościami, wyłowienie talentów poetyckich oraz konfrontacje twórczości poetyckiej.
Warunkiem uczestnictwa w konkursie było udostępnienie organizatorom 1 wiersza o dowolnej tematyce, nienagradzanego w innych konkursach i niepublikowanego, w jednym egzemplarzu maszynopisu bądź czytelnego rękopisu.
Po lekturze 22 wierszy jury w składzie: Katarzyna Chmielewska (nauczyciel – -bibliotekarz), Magdalena Godlewska (nauczyciel języka polskiego), Bogumiła Tańska (nauczyciel – bibliotekarz) postanowiło przyznać:
I miejsce Monice Janowskiej z klasy IIb,
II miejsce Annie Woźniak z klasy IIIe,
III miejsce Agacie Opalskiej z klasy IIIc.
Uroczystość zakończyła krótka prezentacja dorobku artystycznego gościa specjalnego, członka Stowarzyszenia Autorów Polskich O/Mława oraz Związku Twórców Ziemi Zawkrzeńskiej – pani Jadwigi Szymkowicz. Artystka chętnie podzieliła się z uczniami swoimi spostrzeżeniami na temat pisania wierszy, opowiadań, malowania i haftowania.
Monika Janowska
Wspomnienia
Te, które sieją złość i nienawiść
Te, które zawsze kwitną radością
Te, które nigdy nie odejdą w niepamięć
Trwają w twym sercu, dopóki nie zaśnie
Wytężają twe serce, by mocniej biło
By raz na moment poczuło, że żyje
Tkwią w nim i czasem ból zadają
Mogło być tak, a stało się inaczej
Chowasz je jak w skrzynce,
do której zawsze masz kluczyk
Gdy ją otworzysz,
wypłyną niczym płatki na wodzie
Rozczulisz się, bo zawsze wzbudzają emocje
Niech trwają w twej pamięci jak najdłużej,
dopóki serce mocne.
